شخصیّت و شخصیّت پردازی در رمان «ملکوت»

رمان ملکوت نوشته ی بهرام صادقی، داستان نویس معاصر است. این رمان از نوع رمان های نمادین است. سبکی که بهرام صادقی در این رمان به کار برده است ، آنچنان ذهنی است که آن را از سبک و سیاق داستان های کوتاهش دور می کند و صبغه ای فرا طبیعی به آن می دهد. می شود گفت که: شخصیّت ها در داستان های او، کم کم شالوده ی اجتماعی خود را از دست می دهند و عناصری که در کیفیت شکل دادن آنها نقش داشته اند؛ رو به فساد و از هم پاشیدگی می گذارد و داستان ها در تار و پود افکار خرافه و کابوس زده ای پیچیده می شود. شخصیّت های اصلی او از نظر روانشناسی اغلب پیچیده و مرموز تصویر شده اند و بیش تر آن ها یا مریضند؛ و یا در افکار پریشان گرفتار شده اند. نویسنده به طور هنرمندانه ای از توصیف، گفتگو، عمل و نام در پردازش شخصیّت ها استفاده کرده است. به نظر می رسد که صادقی در شخصیّت پردازی قهرمانان خود، بیش تر بر استفاده از عنصر توصیف و گفتگو تأکید داشته است.